Francja ma problem: zielony wodór za 520 euro za tonę CO₂. Za drogi dla transportu?
Francuska strategia wodorowa zderza się z brutalną ekonomią. Koszt uniknięcia jednej tony CO₂ poprzez produkcję zielonego wodoru sięga aż 520 euro – wynika z analizy Michaela Barnarda opublikowanej na CleanTechnica, opartej na najnowszym raporcie Cour des comptes. Czy miliardowe wsparcie dla wodoru w transporcie to droga donikąd?
Francja od lat promuje wodór jako filar swojej polityki dekarbonizacji. W ramach drugiej edycji krajowej strategii wodorowej (SNH2), ogłoszonej w kwietniu 2025 r., na rozwój tej technologii przeznaczono już ponad 9 mld euro. Jednak opublikowany właśnie raport francuskiego Trybunału Obrachunkowego (Cour des comptes) rzuca na te plany chłodne światło. Zielony wodór, produkowany metodą elektrolizy, okazuje się ekstremalnie drogi, a znaczną część kosztów pokrywają publiczne dotacje i ukryte mechanizmy wsparcia.
Koszt uniknięcia emisji: nawet 520 euro za tonę CO₂
Kluczowy wskaźnik, na którym koncentruje się raport, to tzw. koszt uniknięcia emisji CO₂. W przypadku produkcji wodoru z odnawialnej energii (OZE), sięga on obecnie 520 euro za tonę CO₂. Nawet przy korzystniejszych scenariuszach – niższych cenach energii i tańszych elektrolizerach – wskaźnik ten nie spada poniżej 400 euro.
Dla porównania, inne technologie redukcji emisji – jak rozwój energetyki wiatrowej i słonecznej, magazyny energii czy elektryfikacja transportu – osiągają ten koszt na poziomie kilkudziesięciu euro za tonę CO₂.
Co więcej, realne obciążenie dla francuskiego budżetu jest znacznie wyższe niż oficjalnie deklarowane 9 mld euro. Raport wskazuje, że wiele kosztów infrastrukturalnych (sieci przesyłowe wodoru, magazyny, systemy dystrybucji) oraz pośrednich subsydiów (obniżone taryfy przesyłowe, mechanizmy kompensacji cen węgla) pozostaje poza oficjalnym bilansem.
Dotacje i ukryte wsparcie: 75% kosztów pokrywają podatnicy
Raport Cour des comptes precyzyjnie rozkłada strukturę finansowego wsparcia dla zielonego wodoru:
- 119 euro/t CO₂ – efektywny „subsydium” wynikające z mechanizmu EU ETS, który podnosi koszty produkcji wodoru z gazu ziemnego (z reformingu metanu),
- 177 euro/t CO₂ – mechanizmy kompensacji cen węgla,
- 37 euro/t CO₂ – obniżone taryfy przesyłowe energii elektrycznej.
Łącznie daje to ok. 75% całkowitego kosztu uniknięcia emisji, który de facto finansowany jest z kieszeni podatników i systemu energetycznego. Mimo to, nawet po uwzględnieniu tych mechanizmów, koszt netto dla producentów wynosi ok. 186 euro/t CO₂ – wciąż wielokrotnie więcej niż alternatywne ścieżki dekarbonizacji.
Transport: nietrafione inwestycje w wodór na kołach
Najostrzejszą krytykę autorzy raportu kierują wobec jednego aspektu francuskiej strategii: silnego wsparcia dla wykorzystania wodoru w transporcie drogowym. Blisko połowa subsydiów trafia właśnie do tego sektora, mimo że technologie bateryjno-elektryczne już dzisiaj oferują znacznie niższe koszty użytkowania, wyższą efektywność i lepsze przyjęcie rynkowe.
Pojazdy wodorowe pozostają drogie, wymagają kosztownej infrastruktury tankowania i mają niższą sprawność energetyczną niż pojazdy elektryczne. Z kolei takie sektory jak przemysł ciężki – hutnictwo, produkcja amoniaku, rafinacja – gdzie wodór może rzeczywiście być jedną z niewielu dostępnych ścieżek dekarbonizacji, wciąż otrzymują relatywnie mniejsze wsparcie.
Francuski raport wpisuje się w szerszy trend – niedawno podobne stanowisko zajęły francuskie Conseil d’analyse économique i niemieckie Rada Ekspertów Ekonomicznych, które rekomendują porzucenie strategii wodorowej w transporcie drogowym i skoncentrowanie się na elektromobilności.
Wnioski: konieczna rewizja polityki wodorowej
Cour des comptes ostrzega: przy obecnych realiach rynkowych i kosztach, masowa produkcja wodoru z OZE wymaga „ciągłego i ogromnego” wsparcia publicznego. Bez niego technologia ta pozostaje niekonkurencyjna.
Rekomendacja raportu jest jasna: Francja powinna pilnie przeorientować swoją politykę wodorową, koncentrując się na sektorach, gdzie rzeczywiście brakuje alternatyw (przemysł ciężki), a nie na transporcie drogowym, gdzie bateryjna elektryfikacja już teraz oferuje znacznie lepszy stosunek kosztów do korzyści klimatycznych.
Inaczej kraj ryzykuje nie tylko nieefektywne wydatkowanie miliardów euro, ale i utrwalenie technologicznych „pułapek” infrastrukturalnych, które mogą ograniczyć przyszłą elastyczność polityki klimatycznej.
Francja nie jest tu wyjątkiem – podobne wyzwania i ryzyka dotyczą całej Europy, Wielkiej Brytanii i USA. Jednak francuski raport jest jednym z najjaśniejszych i najbardziej przejrzystych ostrzeżeń, które warto uważnie przeanalizować także w Polsce.
Zobacz również:- W Brazylii powstaje największa na świecie fabryka zielonego wodoru
- Dzisiaj gaz, jutro wodór. Norwegowie wesprą transformację energetyczną UK umowa na 20 mld funtów
- Wodór z Afryki popłynie do Europy – UE inwestuje 24 mln euro
Źródło: CleanTechnica
Obserwuj
Może Cię również zainteresować
Grudziądzki blok CCGT na finiszu budowy. Rozruch jeszcze w 2025 roku
Budowa nowoczesnej elektrowni gazowo-parowej CCGT w Grudziądzu osiągnęła ponad 90% zaawansowania. Jak zapowiada inwestor – spółka Energa z Grupy ORLEN – jeszcze w tym roku planowany jest rozruch instalacji, a od 2026 r. blok ma świadczyć usługę mocową. Inwestycja wpisuje się w transformację energetyczną i zastępowanie węgla bardziej elastycznymi źródłami.
Polska kluczowym partnerem odbudowy Ukrainy: zielona energia i logistyka
Polska odgrywa kluczową rolę w odbudowie Ukrainy po rosyjskiej agresji. Podczas Ukraine Recovery Conference 2025 w Rzymie, ministra klimatu i środowiska Paulina Hennig-Kloska podkreśliła znaczenie zaangażowania Polski w procesy inwestycyjne, logistyczne i energetyczne. Polskie firmy, dzięki innowacyjnym technologiom, mają szansę stać się istotnym partnerem w zrównoważonej odbudowie Ukrainy.
WindEurope walczy z deficytem pracowników – nowe praktyki i cele dla młodych
WindEurope intensyfikuje działania na rzecz wzmocnienia ścieżek zawodowych i zwiększenia liczby wykwalifikowanych pracowników dla europejskiego sektora energetyki wiatrowej. Organizacja dołączyła do Europejskiego Sojuszu na rzecz Praktyk Zawodowych (EAfA), zobowiązując się do promocji karier technicznych oraz rozwijania oferty staży i praktyk w branży wiatrowej.
MIT rozdaje 1,2 mln dolarów na innowacje. Poznaj nowe przełomowe badania
MIT Energy Initiative (MITEI) przyznało ponad 1,2 mln dolarów na wsparcie siedmiu nowatorskich projektów badawczych z zakresu energii. W ramach programu Seed Fund naukowcy otrzymają po 175 tys. dolarów na rozwój swoich pomysłów przez dwa lata. Projekty obejmują szerokie spektrum tematów: od recyklingu metali ziem rzadkich po nowatorskie metody zarządzania energią w centrach danych.
Baltpool ostrzega: Polska potrzebuje danych, a nie spekulacji o biomasie
W ostatnich tygodniach w Polsce nasiliły się obawy dotyczące potencjalnego niedoboru biomasy. Jednak eksperci podkreślają, że nie ma twardych dowodów potwierdzających te przypuszczenia. Baltpool, międzynarodowa giełda biomasy, wzywa do oparcia toczącej się debaty na danych i faktach, a nie spekulacjach.
Międzynarodowe fundusze klimatyczne wsparły czystą energię miliardami
Międzynarodowe fundusze klimatyczne (MCF) przeznaczyły 7,8 mld USD na projekty czystej energii w latach 2015-2024. Najwięcej środków trafiło do Azji i Afryki. Fundusze te przyczyniają się do realizacji transformacji energetycznej poprzez finansowanie projektów wytwarzania energii, magazynowania oraz sektora końcowego.
Komentarze