Ranking paneli fotowoltaicznych

Thermal Cycling (Test cykli termicznych)

Test cykli termicznych (TC) symuluje długoterminowe zmiany temperatury, jakie moduły fotowoltaiczne doświadczają w rzeczywistych warunkach. Procedura obejmuje 600 cykli (trzykrotność normy IEC/UL), z ekstremalnymi przejściami temperatur od -40°C do +85°C. Celem testu jest sprawdzenie wytrzymałości komponentów na skurcz i rozszerzalność, co może prowadzić do uszkodzeń połączeń lutowanych, delaminacji czy awarii skrzynki przyłączeniowej. Moduły uznane za najlepsze wykazują degradację mocy poniżej 2% po teście.

Damp Heat (Test wilgotnego ciepła)

Test wilgotnego ciepła (DH) trwa 2000 godzin (dwukrotność wymagań IEC/UL) w warunkach 85°C i 85% wilgotności względnej. Test symuluje długotrwałe oddziaływanie gorącego, wilgotnego klimatu na moduły. Podczas testu sprawdzana jest odporność materiałów na penetrację wilgoci oraz degradację warstw encapsulantu i połączeń. Najlepiej ocenione moduły mają degradację poniżej 2% po zakończeniu testu.

Mechanical Stress Sequence (Sekwencja obciążeń mechanicznych)

Test MSS sprawdza wytrzymałość mechaniczną modułów na obciążenia wiatrowe i śniegowe. Sekwencja obejmuje testy statyczne (obciążenia ±1000 Pa do ±1800 Pa), wibracje oraz cykle termiczne i wilgotnościowe. Procedura wykrywa mikropęknięcia ogniw, uszkodzenia szkła oraz deformacje ramy. Dobrze oceniane moduły wykazują degradację poniżej 2% bez istotnych uszkodzeń konstrukcyjnych.

Hail Stress Sequence (Sekwencja uderzeń gradem)

Test HSS ocenia odporność modułów na uderzenia gradem o średnicy od 35 do 55 mm. Symuluje uderzenia z kontrolowaną energią kinetyczną, sprawdzając wytrzymałość szkła frontowego i wrażliwość ogniw na pęknięcia. Moduły klasyfikowane jako najlepsze nie wykazują pęknięć szkła ani istotnych strat mocy po uderzeniach 40 mm kulami lodu.

Potential-Induced Degradation (Degradacja indukowana potencjałem)

Test PID trwa 192 godziny i symuluje wpływ wysokich napięć na moduł w warunkach wysokiej wilgotności i temperatury. Proces ujawnia degradację spowodowaną migracją jonów sodu ze szkła do ogniw. Test sprawdza odporność modułu na utratę mocy wynikającą z przewodnictwa powierzchniowego. Moduły uznane za najlepsze mają degradację poniżej 2%.

LID + LETID (Degradacja indukowana światłem i temperaturą)

Testy LID (Light-Induced Degradation) i LETID (Light and Elevated Temperature-Induced Degradation) oceniają degradację mocy po ekspozycji na światło i podwyższone temperatury. LID dotyczy głównie ogniw borowo-domieszkowanych, natomiast LETID jest istotny w modułach PERC i występuje w gorących klimatach. Top Performerzy wykazują degradację poniżej 1% po obu testach.

PAN Performance (Test wydajności PAN)

Test PAN obejmuje pomiary wydajności modułów w różnych warunkach natężenia promieniowania i temperatury. Wyniki są wykorzystywane w symulacjach PVsyst do określenia rzeczywistej produkcji energii. Moduły z najlepszymi wynikami charakteryzują się wysoką wydajnością w warunkach niskiego natężenia światła oraz korzystnym współczynnikiem temperaturowym.

Obecność w dużych projektach PV

Aby producent modułów fotowoltaicznych mógł zostać zakwalifikowany do rankingu Tier 1, jego produkty muszą być wykorzystywane w co najmniej sześciu różnych projektach fotowoltaicznych o mocy minimum 10 MW. Projekty te muszą być publicznie udokumentowane i zarejestrowane w bazie danych BloombergNEF, co zapewnia transparentność i możliwość weryfikacji transakcji. Wymóg ten ma na celu uwzględnienie jedynie producentów aktywnie uczestniczących w dużych inwestycjach, które mają realne znaczenie dla rynku fotowoltaicznego.

Finansowanie bez regresu (non-recourse financing)

Jednym z kluczowych kryteriów oceny producentów w rankingu Tier 1 jest sposób finansowania projektów, w których wykorzystywane są ich moduły. Muszą to być inwestycje finansowane przez co najmniej sześć różnych banków komercyjnych (czyli niezwiązanych z rozwojem sektora ani z eksportem/importem). Co istotne, muszą one być realizowane w modelu finansowania bez regresu, co oznacza, że bank, który udziela kredytu na dany projekt, akceptuje ryzyko jego niepowodzenia i nie może dochodzić zwrotu długu od dewelopera ani inwestorów. Jest to istotne, ponieważ tego typu finansowanie wskazuje na wysoki poziom zaufania banków do jakości modułów danego producenta.

Własna produkcja modułów

Ranking Tier 1 obejmuje jedynie firmy, które posiadają własne zakłady produkcyjne i sprzedają moduły pod własną marką. Oznacza to, że firmy, które jedynie zlecają produkcję modułów na zewnątrz (np. w modelu OEM) i dystrybuują je pod własnym brandem, nie kwalifikują się do tego zestawienia. BloombergNEF weryfikuje, czy dany producent rzeczywiście posiada zdolności produkcyjne i prowadzi działalność jako niezależny wytwórca, co dodatkowo zwiększa przejrzystość rankingu.

Stabilność finansowa

Aby pozostać w rankingu, producent modułów nie może znajdować się w trudnej sytuacji finansowej. Firmy, które ogłosiły upadłość, są w stanie niewypłacalności lub zmagają się z poważnymi problemami finansowymi (np. naruszyły swoje zobowiązania kredytowe), są automatycznie usuwane z listy Tier 1. Jeśli producent przechodzi proces restrukturyzacji lub zmienia strukturę organizacyjną po trudnej sytuacji finansowej, musi ponownie spełnić wszystkie kryteria, aby zostać uwzględnionym w rankingu.