Trzy główne kolory wodoru
Gdy mowa o kolorach wodoru, zwykle w pierwszej kolejności wymienia się wodór szary, wodór niebieski i wodór zielony.
Wodór szary
Szary wodór jest obecnie najbardziej rozpowszechnionym typem wodoru, produkowanym głównie przez reforming parowy metanu (SMR - Steam Methane Reforming). Proces ten polega na reakcji metanu z parą wodną przy wysokiej temperaturze, co prowadzi do uwolnienia wodoru. Jednakże, SMR generuje również znaczne ilości dwutlenku węgla, co stawia ten typ wodoru w opozycji do celów zrównoważonego rozwoju i walki ze zmianami klimatycznymi.
Wodór niebieski
Niebieski wodór, choć również produkowany z paliw kopalnych, wykorzystuje technologie wychwytywania i składowania CO2 (CCS - Carbon Capture and Storage) lub jego wykorzystania (CCU - Carbon Capture and Utilization). Dzięki temu, emisje dwutlenku węgla są znacząco redukowane, a niebieski wodór staje się bardziej przyjazny dla środowiska niż jego szary odpowiednik. Proces ten jest uznawany przejściowy, do czasu przejścia na całkowicie zieloną produkcję wodoru.
Wodór zielony
Wodór zielony jest produkowany poprzez elektrolizę wody, wykorzystując do tego celu energię pochodzącą wyłącznie ze źródeł odnawialnych, takich jak energia słoneczna, wiatrowa czy wodna. To sprawia, że jego produkcja jest całkowicie wolna od emisji CO2. Zielony wodór ma kluczowe znaczenie dla transformacji energetycznej, umożliwiając przechowywanie odnawialnej energii oraz jej wykorzystanie w sektorach trudnych do zelektryfikowania.
Jakie jeszcze są kolory (rodzaje) wodoru?
Specjaliści, oprócz tech podstawowych kolorów wodoru wyróżniają jeszcze:
Żółty wodór
Żółty wodór jest produkowany poprzez elektrolizę wody, podobnie jak wodór zielony, ale z tą różnicą, że do jego produkcji wykorzystuje się wyłącznie energię słoneczną. W związku z tym, żółty wodór często utożsamiany jest z zielonym, ale podkreślenie specyficznego źródła energii służy zaznaczeniu jego unikalnego charakteru.
Chcesz wiedzieć więcej na ten temat? Przeczytaj: Produkcja wodoru z fotowoltaiki.
Turkusowy wodór
Turkusowy wodór pozyskiwany jest w procesie termochemicznym zwanym pirolizą metanu, w wyniku którego powstają wodór i stały węgiel, który może być składowany lub wykorzystany w innych procesach przemysłowych. Proces ten jest potencjalnie neutralny dla środowiska, jeśli energia wykorzystywana do pirolizy pochodzi z odnawialnych źródeł. Turkusowy wodór jest postrzegany jako obiecująca ścieżka do zrównoważonej produkcji wodoru, ponieważ pozwala uniknąć emisji CO2 typowych dla procesów opartych na paliwach kopalnych.
Biały wodór
Biały wodór pozyskiwany jest bezpośrednio z naturalnych złóż wodoru, gdzie wodór występuje w czystej formie. Takie zasoby są rzadkością i wymagają specjalistycznych technik wydobycia. Biały wodór jest uznawany za ekologiczny, ponieważ jego wydobycie i wykorzystanie nie wiąże się z bezpośrednimi emisjami CO2. Jednakże, ograniczona dostępność naturalnych złóż wodoru może stanowić wyzwanie dla skali jego produkcji.
Czarny wodór i brązowy wodór
Oba te rodzaje wodoru są produkowane z paliw kopalnych – czarny wodór z węgla kamiennego, a brązowy z węgla brunatnego, za pomocą procesu gazyfikacji. Produkcja obu typów wodoru jest związana z wysokimi emisjami CO2.
Różowy (Fioletowy) wodór
Różowy, znany również jako fioletowy wodór, jest produkowany poprzez elektrolizę wody z użyciem energii pochodzącej z elektrowni jądrowych. Użycie energii jądrowej zapewnia niskie emisje CO2 w procesie produkcji wodoru, co czyni go atrakcyjnym rozwiązaniem w kontekście redukcji śladu węglowego. Jednakże, energia jądrowa budzi kontrowersje z powodu kwestii bezpieczeństwa i odpadów radioaktywnych.
Czerwony wodór
Termin „czerwony wodór” jest rzadziej używany i może być rozumiany różnie w zależności od kontekstu. Czasami jest używany do opisania wodoru produkowanego z wykorzystaniem energii cieplnej z procesów przemysłowych lub geotermalnych. Jednakże, brak jest ujednoliconej definicji i szerokiego rozumienia tego terminu w literaturze naukowej i branżowej.
Dlaczego mówimy o "kolorach" wodoru?
Termin "kolory wodoru" został wprowadzony w celu zobrazowania różnic w metodach produkcji tego gazu oraz ich wpływu na środowisko. Mimo że wodór jest gazem bezbarwnym, przyjęło się określać go kolorami w zależności od źródła energii użytej do jego wytworzenia oraz związanych z tym emisji dwutlenku węgla. Uproszczona nomenklatura ułatwia zrozumienie kompleksowych zagadnień związanych z energetyką wodorową i podkreśla znaczenie przejścia na zielone źródła energii.
