Założenia planu
W ramach konsultacji międzyresortowych, które mają zostać zakończone w ciągu najbliższych dwóch tygodni, rząd rozważa różne metody stabilizacji rynku energetycznego. Szczególny nacisk kładziony jest na uniknięcie drastycznych podwyżek cen. Ministerstwo analizuje obecnie trzy różne warianty. Jednocześnie resport zapewnia, że proces odmrażania cen będzie przebiegał stopniowo, aby uniknąć gwałtownych skoków cenowych. Jak wynika z wypowiedzi minister Pauliny Hennig-Kloskiej, wariant najbardziej optymistyczny to podwyżki cen prądu na poziomie 15% od lipca 2024 roku.
Nie jest dobrze, ale mogło być gorzej
Biorąc pod uwagę taryfy prądu zatwierdzone przez Urząd Regulacji Energetyki (URE) na 2024 rok, ceny energii elektrycznej w zależności od dostawcy powinny być wyższe od obecnych nawet o 80% do 250%. Po odmrożeniu najwyższe różnice odczują odbiorcy energii obsługiwani przez firmę E.ON, która od 2023 roku nie zaktualizowała stawek cen prądu (pomimo znacznych spadków na giełdzie energii). Sprawdź aktualne ceny oraz raport o podwyżkach cen prądu.
Regulowane ustawą podwyżki rzędu 15% mogą być zatem faktycznie istostnym ułatwieniem dla gospodarstw domowych.
Ochrona najbardziej wrażliwych odbiorców
Warto jeszcze dodać, że specjalne rozwiązania mają zostać podjęte w odniesieniu do najbardziej wrażliwych grup odbiorców. Polska mierzy się z wysokim odsetkiem osób dotkniętych ubóstwem energetycznym. Część planowanych działań będzie zatem uzależniona od dochodów odbiorców. Nie wiadomo, czy i jakimi rozwiązaniami ochronnymi zostaną objęte podmioty z sektora MŚP. Szczegóły działań planowanych na II połowę 2024 roku mamy poznać w pierwszych tygodniach marca.
Przypomnijmy, że póki co, odbirocy energii elektrycznej, w tym m.in. gospodarstwa domowe i MŚP, mogą korzystać z preferencyjnych stawek z 2022 roku. Więcej na temat obowiązujących zasad zamrożenia cen prądu znajdziecie na naszej stronie: Zamrożenie cen prądu [2023 / 2024].
Ministerstwo z URE bohatersko walczy…….z problemami które sami stworzyli……. dokładnie tak samo jak za „babki komuny”. Połączenie 48 Zakładów Energetycznych z elektrowniami i elektrociepłowniami w kilka koncernów ,które mozna policzyć na palcach jednej ręki musiało wywindować ceny – nie było innej opcji bo panowie prezesi spotykają sie co roku i ustalają najważniejsze parametry. URE nie ma wyjścia i musi zatwierdzić taryfy jakie żądają po drobnej kosmetyce. Obligo giełdowe było gwoździem do trumny energetyki . Rzeczywiste koszty produkcji energii nie zachowują się tak jak notowania na giełdzie, a najwyższą cene można uzyskać tylko wtedy gdy towaru zaczyna brakować….. Wiec energetyka nie zajmowała sie produkcją energii tylko manipulacjami na giełdzie stąd planowe braki mocy dyspozycyjnej której nie budowano bo po co ? Włączenie dodatkowych elektrowni dyspozycyjnych per saldo doprowadziło by do spadku cen energii i „interes do bani”. Metoda identyczna jak onegdaj ENRON w Kaliforni.